Protetik Diş Tedavisi Anabilim Dalı; doğal dişlerdeki madde kayıplarının, eksik dişlerin, ilgili ağız dokularının yapay materyaller ile restore edilmesi;  çiğneme, konuşma gibi ağız fonksiyonlarının tamamlanması; hastanın estetik bozukluklarının düzeltilmesi; alt ve üst çene diş ilişkilerinin düzenlenmesi  ile ilgilenen diş hekimliği dalıdır.

Protetik yaklaşım beş ana konudan oluşmaktadır:

Sabit Protezler :

       Diş eksikliklerinin giderilmesi veya şekil, renk, çapraşıklık gibi estetik bozuklukların düzeltilmesi için dişlerin üzerine yapılan seramik restorasyonlardır. Kuron, köprü ve lamina uygulamaları sabit protezlerdir. Hastanın tedavi ve estetik ihtiyacına ve yapılan planlamaya göre metal, metal destekli seramik ve tam seramik malzemeler kullanılır.

İmplant Üstü Protezler :

       İmplant, diş eksikliğinin giderilmesi için çene kemiği içine yerleştirilen titanyumdan yapılan yapay diş köküdür. İmplant Üstü Protezler; yapay diş kökü görevi gören implantlar üzerine yapılan hareketli ve sabit restorasyonlardır. Hastanın fonksiyon ve estetik eksiklikleri bu protezler ile tamamlanır. Diş eksikliğine bağlı olarak sabit veya hareketli protezler olarak planlanır. Hastanın kemik yapısı uygun ise diş eksikliklerinin giderilmesinde ilk tercih edilen tedavi seçeneği implant üstü protezlerdir.

Hareketli Protezler :

       Kısmi veya tam dişsizlik durumlarında akrilik ve metalden yapılan, takıp çıkarılabilen, diş ve doku kaybının yerine konmasını, fonksiyonların tekrar kazanılmasını sağlayan protezlerdir.

Temporomandibular Eklem Tedavileri :

       Çene ekleminde oluşan rahatsızlıkların giderilmesi, ağız açma ve çiğneme fonksiyonlarının düzeltilmesi, ağrı şikayetlerinin giderilmesi için yapılan tedavilerdir.

Çene ve Yüz Protezleri :

       Doğuştan veya sonradan çene ve yüz bölgesinde oluşan doku kayıpları ve defektlerin yapay malezemeler ile yerine konmasını sağlayan protezlerdir.
Protetik Diş Tedavisi Anabilim Dalında eğitim 5 yıl boyunca devam etmektedir. Beş yıl boyunca hem teorik hem de uygulama eğitimi alan öğrenciler, ilk iki yıl preklinik (klinik öncesi) eğitimi, son üç yılda klinik uygulamalar yapmaktadır. Diş hekimliği teorik bilgi kadar el becerisi gerektiren bir meslek olduğu için eğitimler hem teorik hem de pratik uygulamalar ile devam etmektedir. Preklinik eğitimi süresince öğrencilere, genel ağız ve diş anatomisi, diş morfolojisi hakkında bilgi verilmekte, el becerilerini arttırmak amacıyla çeşitli laboratuvar çalışmaları yaptırılmaktadır. Öğrenciler, fantom smülatörler ve alçı modellerle protez tedavilerinin hem hasta üzerinde uygulamalarını hem de laboratuvarda üretim uygulamalarını görmektedirler.  Üçüncü sınıfta başlayan klinik eğitimi döneminde ise öğrenciler hasta üzerinde çalışmaya başlamaktadır. Üçüncü, dördüncü ve beşinci sınıfta teorik ve klinik uygulamalar ile öğrencilerin hem sabit hem de hareketli protezler konusunda yeterli bilgi, beceri ve uygulama deneyimi kazanmaları sağlanmaktadır.